Bahar cemresi düşürmüştün toprağımın bağrına
Islanmıştım yağmurlarında sırılsıklam
Yeşerttin sevdanın gazel olmuş yapraklarını bir bir
Gecelerin yalnızlığına ay ışığım olurken
Gün görmezliğime güneşimdin
Nefesinin ılık iklimlerinde dalga dalga denizimdin
Mesafeler kısaldı, dudaklar buluştu
Şiirin gizemli atmosferinde vurgun yürekler vuslata koştu...



Dedim ’ver elini uzaklar’ bundan gayrisi Tanrı yardımı
Bitsin ayrılığa mahkum edilmiş düşlerim
Demlensin yanı başında gözlerim, çimlensin aşkın
Dizilsin sevdanın kor ateşinde yanan dizelerim
Siyah bir gülün endamında açsın mavi güllerin
Kalbim çarpa çarpa erittiğim yollar tez son bulsun
Kavuşmanın mutluluğu çizildi gökyüzüne
Sevincimin gözyaşlarında aşılmaz dağları yıka yıka geldim...



Uğultulu sokaklar yok özgürlüğün kucak açtığı şehirde
Unutuldu avazlarımın gök kubbeyi çınlatan nidaları
Kucakladığımda seni yeniden bir dünya kuruldu
Öptüğümde kehribar dudaklarından
Sonbahar’larım, kış’larım bahar’a döndü
Cennetim dediğim yâr, gecenin yıldızları ne çabuk söndü
Gözbebeklerine bakarken ayrılışımda
Yine başladı tarihi atılmayan ayrılıkların yürek sızısı!..



Zafer Direniş
…

02 Mayıs 2019 Perşembe 17:40 KARABULUT