Bazen neşeli
Bazen de üzüldüğümüz anlar olur
Farkında olmadan
Kırdığımız insanlar da
Sevdiğimiz de olur bizim, sevenlerimiz de
İncittiğimiz vardır
Elimizde olmadan...

Bazen hava açık
Bazen dertli bazen de deli divane
Bazen de bulutludur gönül gözlerimiz
Bazen de ağlamalı geçer günlerimiz...
Bazen yardımı severiz
Bağrımızı açtığımız da
Vurdumduymaz oluruz bazen de
Görmezden geliriz
Budur bizim ayıbımız

Paylaştığımız da olur ekmeğimizi
Kimi zaman çok severiz herkesi
Umursamayız ekseri
Yüreğimiz dipsiz bir kör kuyu gibidir
Ne atsak kabul edermiş gibi
Günah defterlerini yaktığımız da olur, küller arasında
İçine tüm dertleri gömdüğümüz...

İyilik de etsen
Ömrünü de versen
Tasamız ile derdi yoğururuz her zaman
Çalışıp çabalasak da
Kendimizden ödün versek de
İçinden çıkmaz bir hal alır
Gönül defterimizi okur ağlarız
Hepsini gömeriz acısa da
Farkında olmadan içimize
Yalnız kalırız bazen...

Bazı yollar birleşir, bazen de kesişir
Bazen de hiç buluşmaz ayrı yollara savrulur gider
Bazen yol uzar gittikçe gideriz
Bazen deli deli eser rüzgar
Karanlıklarda boğuluruz kendi halimize
Bir daha karşılaşmayız belki
Sonsuza kadar...

Nereye kadar, sorulsa
O sonsuzun dönüşü bile olmaz
İnsan da öyle değil mi ?
Kimi iyi kimi kötü
Kimi fakir kimi zengin
Kimi deli kimi de akıllı
Oysa kimde ne kalır o varlığın
Sevginin en büyüğü de sende olsa
Nereye götüreceksin ki !...

Her insanın farklı olmasından
Farklı doğmasından
Mevlam böyle istemiş
Her umudun bir sonu
Her tasanın bir yolu
Her yiğidin bir fermanı
Her derdin bir dermanı, vardır
Her çilenin bir refahı olmalı, değil mi ?
Her elin bir olmadığı gibi
Her kes de söyler
İşte Behçet de söyledi artık
Sevmeli sevmeli sevmeli
İnsan da böyledir işte BAZEN

Behçet Bük Eskişehir