DELİ PARATONERİ

İnsanlar tuhaf karışım.
Yaşamların arkası pis,çamurlu ve ıslak.
Her kafada ses keşmekeşliği.
Bağırdımız kuyuların dibinde
Vicdanlar desen kayıp.
Gülmelerin mizahı bizlerden ırak.
Umudun seçeneklerinde hiçbiri şıkkı ön planda.
Açlıkla terbiye edilmiş kaderler limoni.
Katran karası günlerin nefretleri nemrut.

Yavaş yavaş ölürken içimizdeki sevmeler
İsimlerimizin son harfinden kime ne ki?
Ailenin kaçıncı çocuğu olduğumuzun önemi var mı ?
Çayı fincanda mı , çay bardağında mı sorusu zaman kaybı.
Yeni yıla kimlerle gireceğimiz çok mu merak konusu.
Bitmeyen sorguları ispiyonlamak istiyorsunuz öyle mi ?
Şekerlemeler ve dondurmalar hayattan daha tatlı degil mi?

’’Kahveni soğutmadan koydum gel içelim hayat ’’
’’İki lafın belini kıralım anılarla ’’ demeye ne kadar muhtacız.
Bekleyişler parçalı bulutlu ara sıra sağnak yağışlı.

Nazar boncuklu sevinçlere ters oturmuş kaderler.
Kimin umrunda fönlü saçlar,kılık kıyafetler.
Yüzlerde zoraki bir tebessümler.
Yanılsamalar gökyüzünden yeryüzüne inme.

Tedavülden kalkmış sevmeler koca bir hiçlikle yaşar.
Ne boka yarar şahane insanlar,büyülü yaşantılar.
Asıl hayat masallar bitince başlar.
Yüreğimizde deli paratoneri gibi tüm sorgular.
Ögrendik ki.
En çok kullandığımız kötü kelime;
"boş ver"... ’’boş ver’’....’’boş ver’’.....
ARZU GÜNAL/ 27.4.2019