Koştu ama yetemedi ardından
Günler aylar derken yılları geçti
Sumsuk sıktı atamadı gardından
Dara düştü her gün avular içti


Zar eyledi bülbül gibi çağladı
Ömrü billah hep karalar bağladı
Gizli gizli tenhalarda ağladı
Diyemedi felek beni mi seçti


Feryatları yürekleri yakardı
Umutsuzca yollarına bakardı
Gözlerinden kanlı yaşlar akardı
Kenan diyarında Yakup bir hiçti


Kavli karasızca İkrar vermedi
Bir kez olsun sözü yere sermedi
Özünden ar edip perde germedi
Kalp gözünde bağlı tülleri biçti


Kibre dalıp kimseyi hor görmedi
Yüze gülüp sonra tezgah örmedi
Zalim ile hemhal olup ürmedi
Zulm kapısına kul olmaktan kaçtı


Güce tapıp lastik gibi sünmedi
Sime batıp parlayıpta sönmedi
Benzer olmayana sırtın dönmedi
Sevgi Hak’tır deyip kucaklar açtı


Tamah edip dünya malı sarmadı
Gel olmayan yere gidip varmadı
Zülfüyare dokunup kalp kırmadı
Dört bir yana sevgi tohumu saçtı


Zor beyine sus pus olup sinmedi
Yayan kaldı el atına binmedi
Gökten yere zembil ile inmedi
Piri fani durakları hep üçtü


Rızası olmayan bağa girmedi
Bağrında ki gonca gülü dermedi
Bu dünyada muradına ermedi
Maksudu yürekte ah(i)rete uçtu




Mehmet Ali ÇAĞLAR
(Çağlar ABDAL)
Ankara / 2019