Ne zaman kesildi ayak sesleri ruhumun
Derin bir sessizlikti böldü uykumun içinde
Sustum ve anlamadılar
Mutsuz ve ruhsuz geçiyordum trenle üzerimden

Yıkık, dökük duvarlarla dolu her yanım
Gülümsetiyor beni ıslak kaldırımlarda çocuk yanım
Yorgun ama ayaktayım
Dik durmaktan yoruldum, susmalardayım

Kimse anlamıyor sessizliğimden
Sormuyor sebebi ne diye
Ben bile çözemiyorum ayna tutsalar dahi.
İçim dışımdan karışık, örülü duvarlarım,

Karmakarışık duygularım ve ben yorulmaktayım
Simsiyah düşünceler, dalmaktayım
Kalabalık içinde yalnızlaşmaktayım
Dargınım, kırgınım ama kıramamaktayım.

Özlemlerim hiç bitmiyor
Dört köşe biliyor özlemin bitmiyor
Aklım kalbime kalbim aklıma dargın
Sorgulamak tan yaşayamıyorum hayatı,

Özlemlerim toprak olup gidiyor yanına,
Buram buram geliyor kokusu gelmeyince,
Susuyorum zaman geçerken aklıma geliyor ansızın
Köşebaşında hayalini görünce yalnızlaşıyorum birden

Giden dönmüyor kalan yaşıyor ölü gibi
Tarifsiz bir ruh hali kaplıyor içini
Gelince aklına kaplıyor boşluk her yerini
Esen rüzgârda getirmiyor sevdiklerini.