Yeryüzünün sinsi karanlıkları korkuttu beni
Bir tutam toprağı sahiplenenler hüküm sürdü
Aynı ölçüde biçilecekti beyaz kefeni
Neydi faninin dünya sebebi

Çocukluğumun kirli elbisesini özledim
Demin düşlerimin ezberindeydi
Çekmecem eski püsküleri özledi
Asla unutmadım bana aitleri ..

İflah olmuyor yol kenarlarındaki gelincik katilleri
Namlusu topuklarında ezmek için bekliyor
Külfet gibi görüyorlar belki çiçekleri
Mazeretsiz yeri göğü suçluyor öldürüyorlar hepsini

Israr etmiyorum fikrin kat’iliginden
Ümidimi kestim toz kırıntısı beklentimden
Ne farkım var ölü gelincik çiçeğinden
Korkarım yeryüzünün sinsi gecesinden

Yine fısıltılı asi Şarkı dolaşacak genzime
Düğümler izin vermeyecek söylememe
Bir Neşat bozlağı tırmalayacak kalbimi
Zihnim kalbim ardına bırakacak beni

Nafile bu zengin dünyanın mahşer-i
Yıkılmışken gerek kalmıyor ardı kıyameti
Sefaleti paraya pula dönüştüreni
Ezgisiz sevdada gör cenneti , cehennemi...

Güneşlerin umuduna kanıyoruz tüm yalancı baharlarda
İnandığımız yok vazodaki köksüz dallara
Hakikat kendini konuşturur ıslanmış doğada ...

Aybüke