gece sokaklarında köpekler kovalarken bisiklet sürerdim
atardım karanlığa kendimi deli gibi özgürüm derdim
fazla uçup gittik biz sanki lise yıllarında
ne sevgilelere red ayarı verdik aşk yolunda
güzel, çirkin mahsülü ol be gülümser tatlar
ver ayarı tepeden tırnağa hak sonunda
sana müstehak olan bir su damlası olsam da
sonsuza giden tüm limitlerim tükenmek üzere
en sonunda düşmeden finişe varsam da
bir armağanın yok oluşu bu bahtsız bedene
sana altın tepside tüm kalbimi sunsam da
hiç de kal denir mi izinsiz gidene?

sersefil takıldık rasgele internet kafelerde
oynadık bir sürü sanal oyun terhanesini
kendimizi cesarete boğup da her yerde
unuttuk bir gün gelecek olan ölüm nefesini
sen sen ol ki gitme can kardeşim bu yoldan
insanı boşluğa götürüyor gıdım gıdım her koldan
geldiğin düzlük sandığın yer değil ki
aslında hiç çıkmadığın zoraki bir yokuştan
başlamak üzeresin kardeş, bu daha nedir ki

biz doksanlar nesli y- kuşağı derler bize şimdilerde
ve derler ki en güzel günleri yaşayan hayali nesiliz
biz ne öyleyiz ne de değiliz emsal misallerde
ne aşklar geçirdik ne de o güzel pop müzikleriyiz