FIRTINA KUŞLARI

Bazen kaçıp gitmek istiyorum.
Arkamda yapraklarda iz bırakarak.
Bir hışımla dalarak sokaklara
Tekme tokat girişmek istiyorum yaşama.
Sığınak arıyorum kendime.
Tek sığınağım hoş görülmek olsa.

Karahindibaları hiç sevmedim oldu olası.
Bir üfleme de dağılan karahindibayım şimdi .
Çizgisiz kağıda düz yazamadı kaderimin kalemi..
Eğri büğrü mutluluklardan belki.

Çaya batırılan bisküvi gibi dağılıyorum bazen.
Klasik bunalımlarımdan birini yaşıyorum.

Boşlukta süzüldüğüm de oldu.
Bazen düşünüyorum da ben insanları tanıyamıyorum.
Hayatıma dönüp baktığımda çok çabuk geçtiğini görüyorum

Bazen yoldayım ve gülümsüyorum.
Neye gülümsediğimi merak etsinler diyorum.
Delinin delisi bir deli olamadım gitti.
Kayıplara karışan bir kitap gibiyim şimdi.

Bize söylenen her şey yalan mı ?
Mağaralarda yeraltı gölleri oluşturan sular nerede ?
Karaya ulaşınca heyecandan başımın dönmesi ne zaman ?
Sevdiğim insanların kalbinde zamanla bir hayalete mi dönüşeceğim ?
Derinlerim karanlık .
O karanlıkta suratıma tutulan fener ışığı ürkütür mü beni ?

Anlamlar aradığım sarı boyalı bir evin kapısındayım.
Kapının arkasında beni bekleyen bir cevap var mı bilmiyorum ?
Kapıya dört defa vurup bekledim.
Açıldı.
Elinde yüreğime tava indirecek olan siyah bir kader .
Buraya nasıl geldiğimi ise hatırlamıyorum.

Hava birden soğuyor içimde.
Zifiri zamanda belirsiz şekiller gibiyim git gide.
Dışarıdan görülmediğinden emin olduğum
Fırtına kuşları uçmaya başlıyor deli gibi etrafımda.
"Yeter, dursunlar artık!"

Uyumuş olsam.
Kabuslarımdan fırlayan tüm canavarlarla savaşsam.
Sonra
Kanepeden aniden gözlerimi açıp canlansam.
Hepsi rüyaymış desem .
Ama nafile...her şey gerçek.

Hayatım sorun yumağı .
Tehlike çanları çalan zihnim sakinleşmiyor.
Toprakla boğamıyorum içimdeki çiçekleri.
Her zamanki gibi,
insanları anlayamama sorunum devam ediyor.
Dahası kızgınım ve soruyorum:
Size de oluyor mu?
ARZU GÜNAL /14.4.2019