10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1038
Okunma
Taşa söz geçirmenin imkansızlığında yazıyorum bu şiiri
Düşün, ne kadar da kesinsin; keskinsin!
Bir avuç sularda boğuluyor bir ömür yankılanan sesim
Düşün, ne kadar katısın ve dört yanın zulüm!
Nerede saklanır bu mutluluğun gözleri?
Kime bakar gönülden, kime süzülür?
Sorularım, zaten imla dışı cümleler
Sana varamayışım, yollarıma diktiğin dikenli güller!
Düşün, ne kadar da ayazsın, yüreğin yılan!
Düşün, tüm kaybettiklerini
Ben kokuyordur her an...