umut ekmekten yoruldum
yavelemekten
seni sevmek düş görmekmiydi yoksa
düşüşe geçmek mi
kendim ettim
kendim buldum
buğday başakları gibi
sarardım soldum



umrunda değilmiyim bülbülüm
her hasret ertesi
şakıdın durdun
benide can evimden vurdun
reva mı idi bana bu dertler
yoksa kader çıkmazı mı idi
canın sağolsun güzelim
ömrün uzun olsun



sensiz öyle bir haldeyim ki şimdi
ne susabiliyorum
ne de konuşabiliyorum
ne durabiliyorum
ne de gidebiliyorum
en sonunda anladım ki
özlemin en erdemlisi
karşılıksız sevmekmiş



gitmek unutmak değildir
sen bunu gayet iyi biliyorsun
aklımda o canhıraş gözlerin varken
sen buna gitmek mi diyorsun



bir çiçek var koparmaya kıyamadığım
bir hayal var kurup kurup kotaramadığım
birde sen varsın
uğraş uğraş
bir türlü sahip olamadığım
yanaşamadığım, kavuşamadığım
bir sen varsın