Ay ışığı

Sessizliğin sözdizimi,
ay ışığının sözdizimi
kızılın zaferi ufuktan yükseliyor
yorgun, ve dilsiz oluyorum
saat çarpıyor yenilenmiş gibi
felsefeleri geç, doldur kadehi


her acınası sözü onaylıyorum
masa üzerindeki şarap kadehi
rüyasız gecelerle kucaklanmış
ve gölgelerin fısıltıları ıssız
doldur bir kadeh daha doldur
küfürlerim edebiyat tarihi gibi


zaman o uçup giden zaman
aşılmaz bir ateş çemberi
aşk için yeni tanımlarım var
anlamı açık kullanılan kelimelerim var
gece ve ödünç alınan bir çift sahte göz



güzelsin loş ışığın kemani notalarında
titrek eline bir kadeh bir mor şarap kristali
gece uzun bacaklı ve kızıl dudaklı
her ziyarette olduğu gibi
yenilik ve ölüm art arda


yine güzelsin, mutlusun, arkadaş canlısısın
nefesin tenimin ölüm kokusunda sürünürken
heveslisin hevesli edebiyata uygun sevişmelere
gecenin son deminde
hala sadece dokunuşun ritmini çalıyor
ay ışığında cildin parıltılı parıltılı alev yumağı


tan vakti doğmuş
keman ağlarken rüzgarlar hala çok genç
ve bu vakitsiz gecelerim şiirler gibi bitmiyor


herkesin aynı olduğu yerde
felsefe şarap olur ölümün sarhoş olduğu yerde
ve ateş böceklerinin kanatları
buğulu pencerede kaybolur
derin, çok derin bir karanlıkta


sana söylüyorum: çek git
ve beni soğuk gözlerinde esir al
bu gece beni unut, derin uykuya dal
sanki yokmuşum sanki unutmuş gibi
mavi deniz ve yakamozlar yokmuş gibi


biliyorum kirpiklerin bana el sallıyor
bu gece uzun bacaklı ve kızıl dudaklı
her ziyaretinde olduğu yenilik ve ölüm art arda…




Suskun//