0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1478
Okunma
Aksayarak yürürken, elleri tutan oldun.
Kururken gülşenimiz, bize bahçıvân oldun.
Küfrün harâretinden kavrulmuştu yürekler,
Bir damlaya muhtaçken, âleme ummân oldun
Cinayetler hudutsuz, kalpler sevgiden mahrum
Kararmış gönüllere; Sen, cân-ı cânân oldun.
Bora gibi eserken, zulmet bütün cihâna
Küfrün kıblegâhını, dağıtan tufân oldun
Baş olmaktan nefsleri, kabarmıştı, öyle ki;
Kendini şâh sanana, bir şâh-ı cihân oldun
Dünya nimetlerini, def ü reddettin amma,
Müminlerin kalbinde, yek şah-ı sultan oldun
Kimsesiz kalmış idi, ehl-i iman âlemde,
Kurtarıcı ararken, sahib-i zaman oldun
5.0
100% (8)
