Nurun kalbime düşmüş ilahi güneşinden;
Yoksa gönül tahtına kurulmazdım bu kadar.
Bilmesem kurtuluş yok cehennem ateşinden;
Hasretten ölüp ölüp dirilmezdim bu kadar.

Karlı dağlar ardından gül yüzün göze değmiş,
Kömür karası saçlar, buseler öze değmiş,
Gönül okşayan diller, gamzeler söze değmiş;
Aşka âşık olmasam vurulmazdım bu kadar.

Yarınsız sevdaların ardı sıra süründük;
Gönül gözüyle bakan göze güzel göründük;
Hasretlikten yorulduk, sessizliğe büründük;
Yıldızları indirsem yorulmazdım bu kadar.

Bilirim, sabahları sen yoksun ya yanımda
Sabrın aciz kaldığı bir öfke var kanımda
Bulanık su gibiydim, sitem var beyanımda
Aşka esir olmasam durulmazdım bu kadar

Derler ki sevgi varsa kalbi terk eder kibir,
Uğraştım engelleri kaldırmak için bir bir.
Bilirim sensiz bana dar gelecek her kabir,
Ölüm ayırsa idi kırılmazdım bu kadar.

Mümkün müdür bilemem, gözler görür mü yâri?
Çıktığı kutsal yoldan nasıl döner safari!
Yorgun gönlüyle hala yazmasaydı Coşari,
Boyun eğip aşkına sarılmazdım bu kadar.

İbrahim COŞAR