Acıyorum O çiçeksiz iğde Ağacıma

Avucunda köz var...
Acıyın gönlüme
Yusuf idi o kuyuda
Adı Veysel deve güder
O hala çölde...

Alnında çöl var...
Acıyın gönlüme
Bilale acıdığınız gibi
Yasire acıdığınız gibi
Acıyın gönlüme
Eli yüzü kirli çocuğa acıdığınız gibi

Elinde kuru bir dal var...
Acıyorum gönlüme
Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma

Paşa aşk yenikse ülkesinde
Bir gönlün
Acıyın o gönle

Ve
Acıyın o dereye benzer
Kuşları ve ağaçları yoksa yağmuru çağıran
O dere bir gönüldür akar arınmak için denize...

Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma
Bir bahar günü yine çiçeksiz

Zehir içirilmişse toprağına
Nasıl çiçeklensin
Asrım zalim
Nasıl çiçeklensin
Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma

Acıyın
Hamdır düşmemişse
Aşk denilen ateşe bir gönül

Okunurken yunusun ilahileri
Şiir şiir acıyın şu gönlüme
o şiirler ki gönül diriltir

Yalancı bahara aldanmış bir iğde ağacına benzer gönlüm

Acıyın her gönül aynaya benzer
Güneşe çevrili değil yönü

Okunurken ezanlar
Gönlüm geceme yıldız
Baharıma iğde ağacı olsun

Acıyın gönlüme
Asrım zalim yanardağ fitneleri
Gönlüm nasıl çiçeklensin
Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma
Ve ağlıyorum

Güneş güneş acıyın
O güneşten ilahiler okunurken
Dağlar gönül çobanı olur
Nehirler gönül doktoru...olur
Zaman bahar olur
Şeyhim üstadım efendim
Acı gönlüme
Zehir içirilmiş toprağına iğde ağacımın
Elim nasıl çiçeklensin
Dilim nasıl çiçeklensin
Dal dal nasıl çiçeklensin alnım

Asrım zalimsin
Nehirler savrulmuş uzaklara
Gönüller düşmüş tuzaklara
Vay haline çölde kuruyan o çiçeğin

Güneş batarken güneşsiz kalıyor
Acıyın gönlüme

Şimdi ağlıyorum o aynaya
Yönelmemişse güneşe

Kahroldum yıllarca
Gönlüm çiçeksiz ..
Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma
Bir bahar günü yine çiçeksiz