BÝZ MELEKLERÝN ÇOCUKLARIYIZ

Biz meleklerin cocuklarýyýz
Ellerimize batan dikenlerle
Avuc acýyoruz
Var olan umutlara sevgilere
Belki umuttur bizi
Bu tozlu yollarda ayakta tutan
Kaybolmuþ anýlarýn cezasýný
Yarýnda görmemiz

Biz meleklerin cocuklarýyýz
Çýðlýk atarak sessizce yürüyoruz
Islanarak boþ sokaklarda
Ögle sessiz ki cýglýðýmýz
Boþ ruhlarýn içlerinde bir sancý yankýlanýyor
Bu yaþamda biz benlikli insanlar
Ve tatlý hayvanlar cezalandýrýlýyoruz
Bir seyi biliyoruz ki
Biz meleklerin cocuklarýyýz

Sen tatlý insan
Hissediyormusun
Benim ne kadar duygusallýða
Ac ve paylaþýmý istediðini
Belki benlik kaosunda
Ýnsanlarýn arasýnda farkedilmiyorumdur
Ama hala bu tozlu yollarda yurumemim
Bir sebebi var mutlaka
Ellerimde yaþam kirini
Yýkýyorum yaðan yarmurda arýnmalýyým
Çünkü
Bizler meleklerin cocuklarýyýz