Sen benim yazmadığım şiirimsin…

Henüz anlatmadı mısralar seni

Heceler senden habersiz.

Kafiyeler doludizgin bekler yollarını…

Sen, dilimden dökülmeyen hecesin,

Sen belki bir türkü,

Sen belki bir ağıt,

Sen belki bilinmeyen bir bilmecesin.



Sen benim yazmadığım şiirimsin.

Kâğıtlar görmedi seni,

Henüz mısralara yüklemedim gülümsemeni.

Gecemi aydınlatırken gözlerin,

Vermedim kaşlarını rediflere,

Peşimde koşarken bestekârlar,

Dökmedim kirpiklerini notalara…

Kalemim dokunmadı kâğıda,

Dilim söylemedi.

Hece hece çıkmadın dudağımdan,

Yazmadım seni,

Yazamadım.

Sen zaten baştan aşağı şiirdin,

Düzenini bozamadım.



Sen benim yazmadığım şiirimsin…

Koklamadığım çiçek gibi.

Dokunuversem kâğıda,

Bakıversem gözlerine,

Sanki mısralar;

Dudaklarımdan dökülecek gibi.



Sen benim yazmadığım şiirimsin…

Söylemediğim mısralar.

Nasıl yazardım ki seni,

Hangi kelime anlatırdı ki güzelliğini.

Anlatmaya kalksam seni,

Kafiyeler cüce kalırdı.

Heceler isyan eder,

Mısralar ıslanırdı.



Sen benim yazmadığım şiirimsin…

Anlatmadığım duygularım,

Tatmadığım hayalim,

Görmediğim düşlerimsin.

Hiç beklemediğim anda,

Gelirsin geceleri.

Tutarsın ellerimden,

Götürürsün yıldızlar ötesine…

Söyle, ben nasıl şiir yazayım;

Yüreğimi söken kadife sesine…



Sen benim yazmadığım şiirimsin…

Kuşkanadında görürüm seni,

Ceylan gözlerinde…

Dağ başlarında açarsın sümbül, lale gibi.

Etrafımı sararsın, güneş saran hale gibi

Sen dökülürsün yanaklarıma,

Sen düşersin dudaklarıma,

Sen vurursun bağrıma,

Suyu bitmez şelale gibi.

Ben koşarım sana,

Ben dönerim sana,

Işığa dönen pervane gibi.



Sen benim yazmadığım şiirimsin…

Mecnun’un Leyla’sı,

Kerem’in Aslı’sı,

Ferhat’ın Şirini;

Kıskansın derim seni.

Sen bensin,

Benimsin…

Ey, gül yüzlü güzel;

Ey şehla bakışlım,

Ey zeytin gözlüm,

Heceler anlatamaz seni,

Mısralar sûkut eder.

Benim şairliğim yetmez ki sana,

Sen, şiirlerin en güzelisin

Benim yazmadığım şiirimsin…