Karanlığın en dibinde, dipsiz kuyular içindeyim,
Umut uzaklarda kalmış...
Boşa geçen yıllar, ıskalanan bir ilkbahar,
Hayat çok acımasızmış...

Beni ancak ben kurtarır, beni yalnızlığım kurtarır
Dostluklar bir yerden sonra yalanmış...
Sevda benden kaçar, ben sevdadan,
Aşk Kaf Dağı’nın ardında yaşarmış...

Sen...
Bilmez misin tüm bunları?..
Kaf Dağı’nın ardındaki aşkı, sevdayı?..

Bilmez misin, solacak ellerindeki çiçekler
Bana ulaşıncaya dek...
Ve yüzünde gülümsemen donup kalacak
Belki de sonsuza dek...

Ellerin yanacak ellerime değse
Gözlerinde kor ateş gözlerime bakabilse
Bedenim kavrulacak dudakların beni bir bulabilse

Ama sen...
Bilmez misin?...
Kaf Dağı’nın ardındaki aşkı sevdayı...

Ve sen...
Niye boş yere hayal edersin?...
Bir gün Zümrüdüanka’nın sırtında
Kaf Dağı’nın ardına uçmayı...

Ya ben...
Bilmez miyim tüm bunları?...
Kaf Dağı’nın ardındaki aşkı, sevdayı?..
Niye koşarım beyhude düşler peşinde?..
Birgün senin olabilmek hayaliyle...