Hani gitmez denen ne varsa inan
Vakti geldiğinde her biri gider
İster anka kuşu ister Süleyman
Vakti geldiğinde her biri gider

Koskoca dağlarda yırtılır damar
Yıkılır yıkılmaz denilen duvar
Ne leyl-i aşk kalır ne aşkı imâr
Vakti geldiğinde her biri gider

Her şey ayaklanır sağlam ve bimâr
Yola revân olur genç ve ihtiyar
Yol yolcu ayırmaz hamal ve hünkâr
Vakti geldiğinde her biri gider

Ne fırtına yağmur kudretli kalır
Ne toprak sürekli birini alır
Güneşte kararır ayda kocalır
Vakti geldiğinde her biri gider

Bülbül feryâdını çeker hesâba
Kalemler yazamaz artık kitâba
Mecnûn Leyla görse gelmez hitâba
Vakti geldiğinde her biri gider

Nehirler çekilir suları kurur
Yerden göğe sanki balyozlar vurur
Hayat eyvah derken şeytan kudurur
Vakti geldiğinde her biri gider

Bir kızıl kıyamet başlar temâşa
Hasret vuslat ile girer savaşa
Ne bey ağa kalır ne de bir paşa
Vakti geldiğinde her biri gider

Ağızlar nefesten bıkar bırakır
Rüzgârlar yönünü büker bırakır
Ruhlar cesedini yıkar bırakır
Vakti geldiğinde her biri gider

Hıçkırık ve sükût murada erer
Küheylan küçülür semere girer
Hani gitmeyenler hep birer birer
Vakti geldiğinde her biri gider

Artık Makberî’ce vedâ vaktidir
Bâkiye bir kuru sedâ vaktidir
Doğrunun eğriyi fedâ vaktidir
Vakti geldiğinde her biri gider

____________Makberî