DÜŞER

Deler bağrını asuman yağmurlar toprağa düşer.
Sular akar hayat olur dereye koylara düşer
Gurbetin yolu görünür yüreğe vaveyla düşer
Gün gelir kavrulur yürek ansızın bir aşka düşer.

Çare kalmaz sılamız da yollar hep gurbete düşer,
Kalmaz kimse etrafında yinede iş başa düşer.
Sana eza verenin de ol süngüsü bir an düşer.
Sevinç olmaz her daima acının gölgesi düşer.

Unuttuğun nice insan gidince aklına düşer.
İsyan eder insanoğlu yer bağrına kanlar düşer.
Gün gelir bir ceylan görün yüreğine sevda düşer,
Hayat acımasız olur âşıklar çöllere düşer.

Bazen ümidin tükenir sanki dağ üstüne düşer.
Önce saçların ağarır yavaş yavaş gözden düşer
İhtiyarlık gelir çatar tuttuğun elinden düşer.
Nice insan topraklara, dünyaya doymadan düşer.

Pervasız olduğun bir anda, akıllara Mahşer düşer.
Rüzgâr savurur bir yana korkular aklına düşer.
Koklaşan bir serçe görsen hatıra sevdiğin düşer.
An gelir yıkılır insan bedenin bir yana düşer.

Rabbimin hikmeti sonsuz, can ana rahmine düşer.
Yoktan var edilen insan, gün gelir isyana düşer.
Kibirle gezdiği yerde, ayağı sürçer de düşer.
Yemez içmez insanoğlu evladın derdine düşer.

Açılır kabir kapısı kefene topraklar düşer.
Hesap gelir önümüze, kimimiz sırattan düşer.
Mahşer yeri çetin olur, alın teri boydan düşer.
Belki o an bu Dünyada, yaptığımız akla düşer.

Atila Yalçınkaya
02.04.2011