Âlemin malını yedi, kemirdi
Hem suçlu hem güçlü buna denirdi
Kuru ekmek bile dostça yenirdi
Balı zehir ettin kinle be, dürzü!

İlk fırsatta çıktı foyan ortaya
Mayan bozuk senin, yok ki hiç haya
Kalkıp mezarından baban hortlaya
Dermansız derde düş; inle be, dürzü!

Yalanla dolanla dağlar devrilmez
Misafir kapıdan geri çevrilmez
Sen gibi hayasız beş para etmez
Mevlâna gel diyor; dinle be, dürzü!

Hayasızlık tasman pek de yakışmış
Uluyan köpeğin baharı kışmış
Yaptığın ar gelmiş kardeş kapışmış
Affedip konuşmam senle be, dürzü!

Adımı desturla hep anacaksın
Gül, dikensiz olmaz; anlayacaksın
Ahımı aldıkça hep yanacaksın
Boşuna uğraşma benle be, dürzü!

Tarlaya attığın tohum da bozuk
Edebsiz kızına yetmez ki azık
Yese akıllanmaz kalın bir kazık
Uyutmuş dünyayı anla be, dürzü!

Kudurmuş, salyası dört yana akar
Kıskançlık uğruna deryayı yakar
Anasına bile kafayı takar
Gün gelir uğraşır canla be, dürzü!

Edepsizlik soydan miras mı kaldı?
Dostluk bitti şimdi hasım mı kaldı?
Öldünde geriye yasın mı kaldı?
Ödenmez bu borcun kanla be, dürzü!

Zehra Demirtaş