Ne vakit uçmak istesem kuşların kanadına tutunup
Yada bir atın sırtında , rüzgarı almak  istesem yüzüme
Aptalca bir hissin pençesinde bulurum kendimi
Sağımı solumu sağır edercesine bir sessizlik
Ne vakit umut etsem ; yağmur misali toprağı,
yüzüne duşerim bir kadinin , bir mendilin dokusunda kaybolmak olur sonum.

Muhtemel abartılı bir hayaldir benimkisi
Hep mi hüsran bitter bir yaşamın tüm hikayesi
Bir kaç adım daha kanarım yalpalanan adımlar ardından
Sonrası meçhul  bir meşhrudiyetin iradesi...

Salanır zaman , ayakları  altında düşen  hayatlar
Geri toplamak beyhude çaba insan kırıntıları arasında.
Sonsuz bir karanlığın pençesindeki umutlar
Tutmaz ellerinden son bir şans için
Beklemek ahmakça bir hengame  var olmayan yarınlar
Yarım kalmak kaçınılmaz bir vakka bu oyunda
Ve Hep yarım uyanmak...