Diyojen’im Adalet Anayı Arıyorum


Boş zamanın dolu lafları dolu zamanın boş gafları
Okunmuş havası veren ama aslında okunmayan
Kitaplarla dolu olsa ne olur boş olsa ne olur raflar
Okuyup da anlamayan yada anlayamamış ise ademoğlu
Arasat’ta, uyan borusu çalmasını bekleyen ölü canlar
Yaşasa ne olur yaşamasa ne olur uyutulan ütopik saflar


Nisan ayında ‘ camızı eşinde ayıran" abrıl soğuğu vurup
Solduracağını yılların deneyimiyle biliyordun sen madem
Acelen neydi iki günlük samyeli sıcaklığına tav oldun da
Atalarımızın ’Kapıdan baktırır kazma kürek yaktırır "dedikleri
Mart ayı dert ayında onca çiçek açtın don vurdu kuruttu kalanı
Dolu vurdu dışarıya el açtırdın derdin bu muydu a canım badem


Atlantik ötesinde yazılan nicesi gibi kara senaryonun
Mizahi kurgusuyla verilince emir kopar kazığı dünyanın
Pantegon patentli kılıç yontunca selama durdurur kalemi
Kimilerini pöf pöfleyip şişirmek, kimini bir parmak bal ile
Susturmak sanatı olmuş kavgacı dünya yaşam suyu yankinin
Yeter be oğlum yeter güdülmeye kaval sesine alışkınsa sürü
Erken öten canında olan horoz ne yapsın saz ne,söz ne yapsın


Değirmen taşı misali dönerken küremiz çırpınır küheylan yüreğimiz
Bin bir çiçek açacak sanırdık hep ömür denen Hayat Ağacımız
Umut çiçeklerimiz, umutsuzluk derdiyle yapraklarını döktüğü
Haksız her haksızlığı kendine reva görüp Hakk_ı taalayı unuttuğu
Hukuku rafafa kaldırıp adalet anayı kimsesizler yurdunda komada
Hak Hukuk denen kökü Sümerde Hamurabide İyonda Solonda Romada
Ya bizde ya komada ya hapiste dedik ya: Diyojen’im elimde fitilsiz lambam
Öldü sanılan yitik işi ünü ünvanı bitik adalet anayı anamızı arıyorum!!