Şu ömür sahrasına gül eksem diken biter
Garip kalsa bülbülüm ötüp ahu zar etmez
Aşka dilek tutsam da geç gelir erken biter
İsyan yüklü yüreğe sitemlerim kâr etmez

Sessizlik girdabında dönsem de hiç umut yok
Göz yaşım yüklemeye gökte beyaz bulut yok
Sevda kurşunu atsam mavzerim de barut yok
Bin çeşit nağme döksem cana canı var etmez

El sallasam uzaktan dönüp bakmaz buyana
Bir kerecik de olsa gelemedik yan yana
Volkan olup patlasam lavlar karışsa kana
Söner içinde alev kader bize yâr etmez


Sigaramla dertleşsem şekilli tüter durur
Ciğerime çektikçe dışarı iter durur
Birkaç nefes alınca anında biter durur
İçten içe yansa da sönmeye ısrar etmez


Hep gülmeyi denedim gecen zamana inat
Sabrımı taşa verdim yonttukça buldu hayat
Köhneleşir eserler kaldır bir köşeye at
Kıymet veren olmazsa değeri on par etmez
Kafkasi’nin varlığı bu alemi dar etmez


Osman Onuktav
Kafkasi

07/03/2019