N’OLAYDIM.....YAĞMUR BAKIŞIN OLAYDIM...
Bu ülkenin dağlarında bir ot,
Yükseklerinde bulut dolaydım.
Yada alıp başını giden deli bir kuş,
Ovalarında boz bulanık bir ırmak.
Yada yamaçlarında (kar) olaydım..

Bu ülkenin kuytularında bir göl,
Yada Anadolu denen basmada bir çiçek,
Uçup dolaşan narin bir kelebek,
Dere boylarında açan yarpız olaydım.
Tenindeki esmer , (ben) olaydım…

Denizlerinde bu ülkenin, uçsuz bucaksuz,
Yada fırtınalı bir anında, dev bir dalga
Gün batımında güneş olaydım.
Varıp saçlarından tutunaydım her sabah.
Ellerin olaydım, (ben) lerin olaydım….

Bu ülkenin ıssız bir dağında patika olaydım,
Benden sorulaydı orman , köşe , bucak,
Yada bir gül, veya balkonunda bir menekşe,
Kıraçlarında zakkum olaydım, yada
Sırtındaki hey(ben) olaydım…

Bu ülkenin ovasında yalnız bir ağaç ,
Bir yaprak, veya bir çalı olaydım.
Yada yol kenarında bir (yar) olaydım.
Fıratı, diclesi, ninemin çilesi olaydım…
Düğününde görk, oyununda (bar) olaydım..

Elinde nasır, dilinde yara olaydım.
Pınarında su, volkanında (nar) olaydım.
Her gün ölen yiğidinde (ten) olaydım.
Tarlasında başak ,yolunda diken olaydım.
Kırılan kollarında, (yen) olaydım….

kar olup eriye, yağmur olup yağaydım.
Rüzgarında soluk , sesinde nara olaydım.
Yada yağmur bakışlı (yar) olaydım.
Çünkü insan olmak bu ülkede,
Bunların hepsi olmaktan daha zor..

Çünkü bu ülkede, bütün bunların hepsi olmak,
İnsan olmaktan, daha güzel…
Çünkü bu ülke güzel….
yağmur bakışın, ovan da kışın olaydım,
Güzel günlerİne (geben) olaydım…..
yunus yavuz/ bozkırın şairi / erzurum..