Belki beş belki altı yaşımda bir fikir düştü aklıma
Arkadaşlarım, abim hatta annem, babam
Görüyorlar mı şu koca dünyayı benim gibi
Hissediyorlar mı benim hissettiklerimi

Yoksa ben varım diye mi varlar
Birden ortadan yok olsam
Onlar dururlar mı durdukları yerde
Dünya dönmeye devam eder mi
ben olmadığım halde

Yıllar geçti büyüdüm,
sanki çocukluğum yok oldu bir anda
Ama dünya asla dönmeyi bırakmadı
Evimden ayrı geçirdiğim o yıllarda
Evim, ev olmaktan çıkmadı

Yok olan çocukluğum duyarsan sesimi
İnan dünya hiç kocaman değil
Ve sen olmasan dahi var bazı şeyler
Yıllar geçtikçe büyüyeceğini sanma,
ben her sene küçülüyorum

Ama herkesten küçük o halinden
memnun olmamanı anlıyorum
Olduğundan fazlası olman gerektiğini düşünmeni
Öyle düşündüğün için o zamanlar
Ne kadar küçük olduğumu daha iyi anlıyorum

Senin yok olduğun gibi
Gençliğim de yok olacak bir anda
Ve o andan sonra daha iyi anlatacağım sana
Dünyanın senin etrafında dönmediğini

Görece böyle bir şey işte
Bilmiyorum ne kadarını anlarsın o yaşta
Ben bile bilmiyorum ne kadarını anladığımı
Görece böyle bir şey işte
daha ne kadar küçüleceğimi bilemiyorum
22:02
a.k.b....20 YAŞINDA TORUNUMun ikinci şiiridir..