Bir sonbahar akşamında yitirdim umutlarımı,
Rüzgar usul usul okşarken ruhumu,
Yağmurun o güzel ihtişamına dayanamayıp
çaresizce yaş bırakan gözlerim,
Bir mutluluk kırıntısıydı,belki de
hüzündü beni esir alan...

Ve koşarak gelmek isterdim sana,
Her seferinde gurur denilen
illete yenik düşerek,
Elimi,kolumu bağladı bu yokluğun,
Içime attığım umut dolu sözleri tüketerek,
Bir mutluluk kırıntısıydı,belki de
gözlerindi beni bu kadar yaralayan....

Kızamıyorum artık sana eskisi gibi,
Sadece mısram olmanı isterdim,
Nakış nakış işleyip şiire
dökmekti tüm çırpınışlarım,
Yüreğine mühür,yollarıma engel
bırakıp izledim gidişini,
Bir mutluluk kırıntısıydı,belki de
yalnızlıktı beni hayata bağlayan...