ZERFİDAN

Ah Zerfidan !
Minicik bir kız çocuğu gibiydi yüreği.
Ninnilerin hepsini ezberletmişti hayat.
Güneşi görmeyen gelincik olur mu ?
Direnmenin koynunda emzirir mi umut ?
Kelebek kanadında asılı kalır mı inançlar?
Daha nice soruların cevabı,
Terk edilmiş kasaba sessizliği.

Ah Zerfidan !
Hayatın kavuran sıcaklarında,
sedir serinliğine uzak kadın !
Nazlı duygularından sızan ayazlar ne çok üşütür.
Peltek dillerin buhranlı dağların tepesinde yankı.
Kehribar sarısı saçlarının her teli yol ayrımı.
Yeniden geri vermiyor zaman yaşadıklarını .
Diri diri tükeniyorsun,taş kesiliyor kursağın degil mi ?

Ah Zerfidan !
Kimsesizliğin içinde şervan duruşlar zordur.
Ahşap tabanlı odaların gıcırtısı yalnızlıktır.
Cömertleşen hayal kırıklarının günlerinde,
Yer minderinde ağıtların acı sesidir kadınlık.

Diren be Zerfidan diren !
Çileyi kucağında uyutacaktır yüreğin
Çarkı kırılacaktır inancınla feleğin.
Yaşadıkların ilk yanılgı değil biliyorum.
Ama son yanılgıları yakındır soğuk mevsimlerin !
ARZU GÜNAL /2.3.2019