"Güzelimizi, efsanemizi kaybedişimizin üçüncü senesi; lâkin hâlâ dün gibi. Tüm güzellikleriyle bu dünyadan çekip gitti. Gitti, giderken taşıması güç bir yığın hüzün bıraktı bize. Sessiz sakin, hanım hanımcıktı. Bir kedi için bunları söylememi yadırgayanlar olabilir; ancak onun fani hayatına bir nefeslik şehadet etselerdi. Böyle düşünmezlerdi. Biz onu hesapsız sevmiştik, onunla ilgili düşlerimiz vardı. Demek takdir böyleymiş. Sevincimizdi hüznümüz oldu…"


Mavi mavi bakardı öyle hoş öyle zarif
Pembe burnu patisi albenili söylence
Kibardı emsalsizdi dokunaklı ve naif
Bilmem ki Buse’mizi nasıl edeyim tarif


İncecikti vücudu bir meleği andırırdı
Sevdirirdi kendini gören bilcümle göze
Bembeyazdı asildi rengi kıskandırırdı
O bir başka güzeldi gerek yok fazla söze


Adını Buse verdik adı gibi sıcaktı
Evimizin ak gülü öyle sevimli idi
Billur sular misali ömür takvimi aktı
Hanımefendi idi değildi o bir kedi


Demek takdir böyleymiş bize sabretmek düştü
Ağzı var dili yoktu derdini bilemedik
Fani hayatımızda sanki buruk gülüştü
Üç yıl geçti üstünden adını silemedik


Busemiz incecikti incelik abidesi
Kaybedeli tam geçti üstünden üç yıl bugün
Oydu günlerimizin efsane nadidesi
Ondan yadigâr kalan hem sevgi hem de hüzün
Ankara, 28.02.2019 İbrahim Kilik