YIKIK BARAKA

Cehennem yaşamlarda,
kınalı ellerimin,kırık tırnakları
tutunamayan gülüşlerimin,
birilerince bir bir koparılmış sayfaları
suçum neydi,kaderin oyunundan atıldım dedikçe,
susmayı öğreten zaman,dilimi azar azar kestikçe,
çırılçıplak yolların soğuğunda,
kusturacak beni,dertlerimin taşan ağızları......

Güneşe satamadım gitti hayallerimi,
canım diyen kimse yoktu,
öpülmedi hiç kınalı avcumun içleri
kekeme kelimelerim,
manasızlığın duvarında çivilerle zipli,
izbe mağaraların karanlıklarında,
uyuyan gözlerimin boğazını,
yarasa yürekler,çok fena kemirdi.....

Bereketli topraklarımın,
sağır mırıldanmalarını kim duyar,
üç beş tarla fiyatına satılmış ,
körpe bedenimi kart bir el ne diye okşar,
minicik yüreğimi,
ne diye kış soğuğunda ölüme zorladılar,
dar sokakların pencereleri ardında,
mutlu insanların sesleri,
cesetleşen ruhumun,
fatihasını bile okumaktan ne anlar....

Örgülü saçlarımı kestiniz dibinden,
bağnaz fikirli insanlar,
oysa okuyup,yaralarınızı saracakken,
peşkeşinize karşılık veren,
mal düşkünü babamla,
birlik olup,
yeşeren yapraklarımı,dalından kopardınız,
çalıya dönüşen bedenimi,
sattırdınız agzının salyaları akan bir adama .....
,
Küf kokulu artık sevinçlerim,
yıkık bir baraka gibi geleceğim.....
buz rengi sularda,ben gibiler batıp,gidiyor
parmaklarımızın arasından,
gelecegimiz bir bir kayıyor,
bir şeyler yapmalı,bitmeli bu gölge oyunları.....
başkaları kurtulmalı,
okumalı,yaşamalı,
bedenleri satılmamalı...
işte bu yüzden,
ihbar ediyorum ömür sıratında sizleri,
ihbar ediyorum ,
geleceğimizi yediginiz siz gibileri...!!!!!
ŞAİRE ARZU GÜNAL/YAŞAMIN BACAK ARASI