Dikenli teller sarmış etrafı
Çıkan var dikene takılan var
Kangal dikenleri kanatır ayakları
Nasırlaşmış eller emek kokar
Varlıkla yokluk, açlıkla tokluk arasındaki
Derin ama bir o kadarda ince çizgi
Yorgun yüzler, bir sonrasında güler hayata
Gül yüzde kırışmalar çoğalır
Bir tabanca sesi ile irkilir
Tabanca sesi değil, iç patlaması
Bir iç yangınıdır o ses
Bir yığın insan sıra sıra
Düşünür, düşünür, düşünür
Kim neye varır bilinmez bilinemez
Bir kalp arkasında saklı mevziler
Mermi saplanır gibi, yüreğe saplanır kimi sözler
Dağıtır insanı derin düşünce
Bir çaba bir koşuşmaca, sürer gider yüzyıllardır
Rüzgar eser dört bir yandan, dolanır ha dolanır
Yağmuru dağıtır, sanki soluk soluğa
Sonra durulur, sanki üzgündür az önce olana
Ders üstüne derstir, sanki insana verilen
Kimi almıştır, kimi almamış

Cengiz AKSU