PAÇALI GÜVERCİNLER
Çakıl taşlı bir yaşam acıtıyor yüreğimin ayaklarını.
Gücümün kaburgalarını çıtır çıtır kırıyor baskılar.
Yaşama sevincim tükendi.
Her yerim savaş mezarlığı
İnancımla yaptığım piramitleri çökertti insanlar.
Zaman deseniz ölü kabuk sırtımda.
Gülümsemelerim çürüyen koca bir kök.
Nereye saklanmalıyım ?
Nereye gitmeliyim herkesten ?
Suskun tekne gibiyim,kıçı kırık hayallerde batabilirim.
Aşkı konuşan deniz yok.
Direnişi anlatan yakamozlar desen saklanmış.
Kaçmak ya da susmak kolaydır belki üzüntülerimden.
Ruhunu kim ödünç verecek ?
Ne zaman dirileceğim yeniden ?
İçimdeki şarkılar zehir.
Cigerlerim küfür kafir..
Kadınlığımı saran ağular tükenmişliğin zalim kralı.

Anlamayan,
esarete sokmak isteyenlerle çevrili yaşamımda.
Dizginlerimi ellerine almak isteyen zihniyetlerde.
Mutlu sonum tavsan kaç tazı tut misali.
Yordular beni,çığlıklarım zirve,içim pür isyan.
Kıraç yaşantımın yalnızlığını dolduracak umut nerde?
Kim sahiplenecek bu soruyu ?_
Kim diriltecek yeniden göğümdeki tohumları ?
Kuyulardan bakınca ne de uzak
Ne de uzak ölmeden evvel paçalı güvercinler....
ARZU GÜNAL / 20.02.2019