Kaderine râzı bir topal köpek,
Nasıl ki gezinir çıkmaz sokakta;
Kim verecek ona bir lokma ekmek?
Gözler kör, ruh sağır, vicdan tuzakta.

Yatlardan, katlardan aşağı inin,
İnsan düşürüldü bu derekeye.
Bir köşe ardına şöylece sinin,
Bağlanmış insanlık bir örekeye.

Getirene yazık, gelene yazık!
Analar, çocuklar sefil, perişan.
Vitrinler doluyken bin türlü azık,
Aç gezen insanlar bilmem kime şan.

Her sokak başında çocuk ve ana,
Üşür, ağlaşırlar öldüm ölecek.
Reklamı olmazsa bakmaz o yana,
Din kisvesindeki kara örümcek.

Dünya göz kapıyor, insanlık sağır,
Çekmez bu sıkleti kürenin sırtı.
Çareler sancılı, bu vebal ağır,
Yürekler kapalı, çıkmaz tıkırtı.

Müslüman İslam’a acımaz, sessiz;
Donmuş, taş kesilmiş, petrol karası.
Batı kucağında sanki nefessiz,
Kâbenin tüccarı, el maskarası.

Görünen haliniz Firavun’a eş,
Ölenin kabrine siz gömüldünüz.
"Tekâsür" oldu da size tebelleş,
Bir kez doğup iki kere öldünüz...

22.09.2014
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan