Nerde bizi zafere götüren kadırgalar
Yüzümüze gül suyu olup çarpan dalgalar
Ne coşkun akışlı günlerdi o günler bize
Kement vurur binerdik dalga dalga denize
Ben Barbaros, hâlâ izlerimi görür müyüm
Denizler gibi yoksa ben de köpürür müyüm
Baksam, geçtiğim sular boyunca uzun uzun
Serhaddine varmak istermiş gibi sonsuzun
Kanatlanırdı sanki gemilerimiz yer yer
Davamız uğruna, dönmemek üzre her nefer
Seferden sefere kürek çeker, savrulurduk
Suların koynunda huzur bulur, vav olurduk

Yedi kat sema inlerken top seslerimizden
Ölmek için geç’ti, doğmak için henüz erken
En yiğitleri gelmiş geçmiş insanoğlunun
Yolcusuyduk hepimiz ummanda Hak yolunun
Kesemezdi fırtınalar yolumuzu asla
Dolup taşardık engin derin bir ihtirasla
Hiç kimse çıkamazdı karşımıza hiç kimse
Seve seve verirdik, çünkü bu can bizimse
Rabbim şehitliği nasip etmedi, ve bana
Her seferinde dedi, dön git sen kadırgana
Hâlâ orda, orda yoldaşlarım, o şehitler
Mavi yorgan altında uyur o mücahitler