Ey gönül;
Bir günü daha tükettik,
Gül yüzlüyü görmeden.
Bir günü daha heba ettik,
Kalan zamanı bilmeden.
Oysa onsuz nefes bile almazdık.
Araya dağlar girse,
Aşar yine ayrı kalmazdık.
Şimdi ne oldu ki;
İki adımı atamadık.
Sokakta karşımıza çıktı da,
Dönüp yüzüne bakamadık.

Ey gönül;
Affedilmez suçun mu var,
Söyle ne ettin ki,
Aramıza kuruldu bu duvar.
Önceleri etle tırnak gibiydik,
Şimdi biz bizi el gibi bildik.
Önceleri görmeden edemezdik,
Şimdi birbirimizden yüz çevirdik.
Susma söyle;
Yoksa o değil de sen mi kırıldın,
Eğer öyle ise;
Sevgili ne dedi ki böyle dağıldın,
Yok deme seni senden iyi bilirim.
Eğer bu hale geldi isen,
İlla ki sebebi var derim.

Ey gönül;
Sen onun adını anmadan durmazdın.
Değil uzak kalmak,
Yanında olsan bile doymazdın.
Sen ki ne desem duymaz,
Hiçbir sözüme uymazdın.
Şimdi ardına bakmadan kaçıyorsun.
Belli ki umudun tükendi,
Kendine çıkar yol arıyorsun.
Gel gönül,
Gel yeniden bir olalım.
Sevgilinin cennetine giremedik,
Bari ateşinde birlikte yanalım.

Celal BAHAR