ANA

ana,
gittin gideli içimde ne fırtınar
ne depremler var şiddeti belirsiz
artçı depremlerdir deseler de
homurdanıp durur içimde
durur durur
dipten dibe kaynayan lavlar yüreğimi vurur

ana
hani
abimi sevdiğinde küserdim ya
kıskanırdım çocuksu aklımla

için burkulur ışıldayan gözlerle bakar
dudakların titrer
seni de çok seviyorum demelerin mi sarsardı içimi yoksa
bilmezdim
bilemezdim
ve eklerdin
canım oğlum
ayrım yapar mıhım hiç
benim sevgim çok
benim sevgim engindir deryalar kadar
çünkü Tanrının özüdür sevgi
dediğinde dinerdi o büyük sarsıntılar

ana
şimdi diyorum ki
yaşasaydın şirke düşseydin keşke

abimi
kardeşimi
benden daha çok sevseydin

çünkü sevgisizlik doğdu içimize
çıkmadı sen gibi seven biri
bu yüzden eriyikler çığ gibi büyümekte
volkanik patlamalar yüreğime yangınlar düşmekte

ana
sen gittiğin gün
yeryüzünde sevgi de bitti

bugünlerde çoramış topraklar gibi yüreğim
talan edilmekte mutluluğum
hani gelsen diyorum
ah bir gelsen de ışıldayan gözlerle baksan
titreyen dudaklarınla oğlum desen

ah ana
nice zamandır gasp ve ihanetle
yağmalanmaya tebelleş olmuş bir dünyada
içimde yığın yığın acılar birikmekte
sana özlemim çığ gibi büyümekte

Efkan ÖTGÜN