Düşünüyorum
Hayatımdan kopup giden dünlerimi
Çok uzakta bir yerlerde
Belli belirsiz hayaliyle
El sallıyor görüyorum
Ayaklarım dolaşıyor yürüyemiyorum
Engin kayalardan düşüyor
Bir damla göz yaşıyla
Bitip tükenip gidiyor
Ardında bırakarak
Umuduna, gülüşlerine hasret
Bir çift göz...

Ertelenmişliklerin acısını
Bu gün daha çok hissediyorum

Ne renk ti gökkuşağı?
Umudun, hayallerin rengi varmıydı?
Onlarda göz yaşı gibi, renksizmi yoksa?
Tutup her birini boyasam rengarenk
Doğadaki tüm renklere
Ayırmasam hiç yanıbaşımdan
Hep koruyup saklasam
Azaldıkça tükenmesin, diye eklesem

Sabretsem...
Sabır acı, lakin meyvesi tatlı demiş büyükler
Sabredip, selamete ersem
Güvenle bassam, yere adımlarımı
Korkmadan, yalpalamadan

Kaç gün uykusuzum
Kaç gün ağladım, saymadan
Yorgun yıllarımı, dinlendirip, tazelesem
Mutluluk ellerimdeyken
Kıymetini daha çok anlasam
Gelecek endişemi atıp
Kaygılar dan kurtulsam

Tüm benliğimle tevekküle bürünsem
Zaman dolunca, can yoldaşımla
El ele HAKKA yürüsem...