güneşi ellerimle kapatıyorum

ama bir türlü akşam olmuyor
hele ki sabahın körü daha

üç yaprağı kalmış kavak ağacını
öylesine bi sallıyorum

ama yaprakları direniyor
düşmüyor inatla yere

havaya tüm gücümle üflüyorum

rüzgar çıkıpta savursun beni biraz öteye

yürüyorum çarşıya
ayaklarım göle giriyor birden
göl dediğime aldanmayın
daha dünden kalan
bir kaç damla su birikintisi herhalde

gözüme bir şey ilişiyor ileride

kamelyanın altında koca bir adam 

sanırsın acilden mezara sevk etmişler
sigara paketinin yarısına gelmiş

eşlik ediyorum gölgesine

sabaha erişen bir balık yüzerse

çok çabuk akşam olur hevesiyle


koca dediğime de bakmayın siz

daha on sekizinde
yeni çıkmış içerden
gün ışığına hasret gözleri
o da üflüyor havaya
bulutları dağıtıp
güneşin kemiklerini eritmeye

utanıyorum birden kendimden
bir de ellerimle kapatmaya çalıştığım güneşten

bir gün işkenceyse diğer günü hücre

aldırmıyor sanki
ama karısı perişan

karı dediğime de bakmayın ha

on beşinde belkide

hastaymış üstelik bir de gebe



amansız bir hırsız kapımda
tanrının iki eli vardır
bir eli hep verir
ama diğeri hunharca geri alır
bilmeli insanoğlu acı ne demek


sen misin dağın zirvesinde biriken su

göl birine huzursa diğerine tabut

ben dağına vardım ama
pişmanım suyuna giremedim diye
soramıyorum da kendime
kendini bilmez bir hintli
fülüt çaldıysa suya küsmek niye

bi şey vardı sanki
 gözlerimde
yılların kabuğunu eriten

hava karardı mı en çok da

tutup elimden bir piç gibi beni

geçmişe götüren
bu da bir ruh hali
sanki biraz da
depresif gibi.,,atn