güntülü buluntusu

Bir karahindiba pamukçuğuydu sancı
avurtlarında yerleşmiş ayaz artçılı
gümüş sade bir rengi olarak kalsaydı
parantezi içinde yaşamın
ah benim elleri evvelden kınalım
mısralar içelim billur pınarlarından gurbetin
blagaj’da önce s/ağırlıklarımızdan yunalım


Güntülü buluntusu gibiydi aydınlığa düşkünlüğün
Dünyanın migreni tutmuştu ve parasitemol kar etmiyordu
Bazen itiyat lüks kaçar izdihamsız sokaklara
Asfaltsız sokaklara..

Ah benim elleri evvelden kınalım
artık uzaklardasın,kimlerden sakınalım

Unutuldu bakışlarındaki hüzün
Karanlık,nefessiz bırakan muson nemiydi
Atlıkarıncalar küskün çocukluğuna / çocuklarına/çoklarına
Bilmem ki gitmekle iyi mi ettin
Bilmem ki kalanlar neden ağlamaz

Ah benim elleri evvelden kınalım
Misafir ol düşlerime ,
seninle toprağa dokunalım


Farzımuhal