İşçinin günlüğü (5)

Bir insanı sevmenin/ gülümsemenin
Ve aşkın güzelliğiyle…

Seni düşündüm de dün akşam yine
Gözlerinle baktığın her yer
Ve hasretle sarıldığın her şey olmak istedim

Seni düşündüm de dün akşam yine
Dağların kuytusundan sana ışıyan güneş
Ve gökten sana el sallayan sevdalı bir yıldız olmak istedim

Seni düşündüm de dün akşam yine
Saçlarını usulca okşayan rüzgar
Ve toprağına -deli divane- çiseleyen yağmur olmak istedim

Seni düşündüm de dün akşam yine
Sevdanın renkleriyle harmanlanan gök kuşağı
Ve yüreğine taşkın bir sel gibi akan ırmak olmak istedim

Seni düşündüm de dün akşam yine
Bahçende yeşerttiğin sevda çiçeğin -saksıda hercai menekşen-
Ve ellerinle dokunduğun her şey olmak istedim

Seni düşündüm de dün akşam yine
Dudağınla yaktığın sevda ateşin
Ve yüreğine henüz hiç dokunmamış olan o en güzel dokunuş -aşk-
En şık davranış/ en güzel bakış
Sana söylenecek olan
Ve henüz, Nazım Hikmet’in bile söylememiş olduğu
O en güzel söz olmak istedim

Seni düşündüm de dün akşam yine
Soluk soluğa şiirlere bulaşan bir aşk
Aşkla ölüme meydan okuyan en cesur öpüş
Ve dudaklarına -anayurdum gibi yerleşen- ezeli ve ebedi bir gülüş olmak istedim

Seni düşündüm de dün akşam yine
Seni düşündüm de dün akşam
Seni düşündüm de dün
Seni düşündüm de
Seni…
Seni seviyorum sevgilim

Ağustos 1989 (PTT şantiyesi) Terme/ Samsun