İçinden çıkamadığın bir girdabın.
Dar ağacında sallanınca
Yıkıntıların arasında kayboluyorsun,
Kimseyle konuşmak,görmek istemiyor,
Susuyor,
Susuyor,
Ve sadece gözlemliyorsun,

Kokmuş leş yığınlarını.

Sen ki
Kansız dünyanın çaprazında,
Kalbin kadar Mert bir aşk bulamazsan eğer,
Yavşak İklimlerde
Gönül deşenlere kurban olursun.

Ve
Yüreksizliğini adice sergileyen
Senden sakındığını ellere katmerleyip veren
Eyy sevgili:
Elindekinin kıymetini bilmeyecek kadar
Kör ve sağır.
Bir o kadarda aptalsın
Zaten yürekli sözleri de anlayamaz sın
Öyle ki
Her canını yaktığın kurbanın
Ahı tutuyor
Ayakta durmaya mecal bulamıyor
Kalplerine açtığı yaralara,
Kabuk bağlatmayı öğretiyorsun
Aklınca sargı bezine sarıyor,
Pomatla akan kanı durduruyorsun

Merhem olup iyileştiriyor sun
Kendince,
Zavallı şuursuz beyninle.

Aleyna ırmak