Ne yangınmış arkadaş
Nere dönsem bir meşale görüyorum
Kül oldu herkes kendi dünyasında
Çıkartamadığım yangınlara sövüyorum
Ne gemi kaldı ne liman
Bir ben miyim ayakta dimdik duran
Şehirler bile kurtulamadı elalemin yangınından
Bir hınzırlık yüzümde sadece gülüyorum
Ne yıldızları yakmadıkları kaldı
Ne günü geceye ne geceyi güne katmadıkları
Onlar yakıp yıkarken bir ben duruyorum
Bırakmadılar gideyim
Pervane gibi dönüyorum
Vur toprağıma kazmayı
Semada uzanan bir el görüyorum
Duyuyorum gel diyen sesi
Sessizliğinde ölüyorum
İsterdim ki şu berduşlar gibi olmayı
Gamsızlığın kitabını açmayı
Hep bir ağızdan duvar duvar
Aşkı bir slogan gibi yazmayı
Birde bize layık görenler var boşluğu
Suspus oturup bir köşeden izleyenler var
Hani yağmurlar denizler okyanuslar
Hep üstümüzde mi olacak şu kara bulutlar
İskelede ellerim boş bir salıncak yürüyorum
Madem ortalık yangın yeri
Söyleyin ben neden üşüyorum...

Serdar KURT