Bağıra çağıra geziyorum sokakları, bağrım yanık
Kum taneleriyle akıyor zaman, her hücrem tanık

Nefes nefeseyim göl ve çöl arasında
Bataklıklara da saplanıyorum fırtınalı yürüyüşler sırasında

Kâh dâhil oluyorum halkasına Derviş Yunus’un
Kâh şakiler arasında konaklıyor usum

Korkularıyla yüzleşiyorum kaybolmuş bir yolcunun
Yıldızları izliyorum titrek alevinde bir mumun.

Kâh Habil kâh Kabil oluyorum, ağırdır imtihanım
Çarpıyor dondurucu ateş, yakıcı soğuk , sanki sökülüyor canım

Kâh vuruyorum duvardan duvara başımı
Kâh eller üzerinde görüyorum, bir an naaşımı

Gülüyorum, ağlıyorum, kâh düşüyorum kuyulara
İsyanın eşiğine geliyorum, kâh koşuyorum dağlara

Bir karanlık doluyor içime, bir zulmet-i beyza
Ne zaman dolacak çile, ne zaman ruhuma feyza.

Ahmet Selim GÜL