Mektup


Bu akşam yine yalnız , yine yorgun uyudum
Ölgün çiçeklerin
Ağıdı düştü rüyalarıma
Çiy çiy ,
Hezeyanlara karıştı bozbulanık hayaletler
Etsiz , kemiksiz , gulyabaniler
Taşıdım zihnimde onları
Dolap beygiri misali
Bakındım
Korkuyla karışık , sabahlarıma
Seni görmek istiyorum

..........

Gözler de
Seni gösteren berrak aynalar yok artık
Eskidi
Mehtaplar da sevişen sevdalıların düşü
Artık
Günlerim gecelerimden beter karanlık
Ağaçlar sessiz ,
Kuşlar terkettiler ötüşü
Seni haykırmak istiyorum

..........

Ölüler mezarlığı bu şehir
Bacalar da acı çeken dumanlar
Verem sarhoşluğu herkeste
Dağlar da yaban oldu
Son ışıklarını yaktı yıldızlar
Bir sarhoş gölge görüyorum
İmreniyorum onda ki serencama
Avucumuzdan çekip gitti
Aşkımızdan kalan en güzel anılar
Sevgilim
Çiçekler soldu , ben ağladım , gün soldu
Seni sevmek istiyorum

..........

Her gece böyle karanlık olmak zorunda mı ?
Uykular dipsiz ?
Neden ?
Rüyama girmiyor yüzünün gölgeleri ?
Bulurum ümidiyle çirkin ,
Yada çelimsiz
Elimi daldırıyorum kalbimden içeri
Seni bulmak istiyorum

..........

Kıskanıyorum
Şehri yorgan gibi örten bu vahşi karanlığı
Hoyrat vadiler de eriyen güneşi ,
Mavi denizi
Hırslı bir balıkçının elinde ölen balığı
Nerdesin ?
kahinler mi duyuracak sevgimizi ?
Seni sarmak istiyorum

..........

Rıhtımlardan gemilerin düdüğü :
Son yolcular hazırlanın !
Bir parça yamalı bez ,
Bir sulu göz ,
Gidenlerin azığı
Kavuşturacaksa
İki şen yıldız gibi ikimizi
Bu yolculuk yarın
Gel yıkalım !
Önümüzde ki şu imkansızlığı !
Seninle ölmek istiyorum.

k.a.gazioğlu