5
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
797
Okunma
Yorgun argın bir ömür
Yorgun seneler geçti
Bir zaman durgun
Bir zaman coştu
Yalnızlıkta kah, dinledim başımı
Kah kalabalıkta, dindirdim göz yaşımı
Hatta bazen, onca insan içinde
Ruhum yalnızdı yine...
Benmiydim, ben?
Yıllara aldırmayan
Yorgunluk tanımayan
Canla, başla sarılan, her işe
Benmiydim?
Göz bebeğinde, umut, neşe parlayan
Sevinince, küçücük bir şeye
Tüm benliğiyle sevinen
Üzülünce, tepeden tırnağa sarsılan
Benmiydim, o deli dolu yürek
Şimdilerde...
Yorulmuş
Yorulmuş diyorum
Çünkü ne ara yoruldu
Bende bilmiyorum...
5.0
100% (12)