Yarası çukur bir çiçeği sevdim!
Hangi kurak iklimden
Ve erozyona uğramış hangi dere ağzından
Canhıraş kaçıp geldiği belirsiz
Rengi kül grisi,
Kokusu yitik
Düşleri dağınık yaprak tanesi,
Umudu kavruk bir çöl…
Yüzüm hangi vakit geçse yüzünden
Yüzü öl diyordu yüzüme!
Öl!!

Kendine en uzak mesafedeydi
Kendine sırtı dönük,
Kendine dargın
Üzgün,
Yorgun
Ve gözleri aşka yüz mil ötede…
Ne güneşin yerini biliyordu,
Ne ayın varlığından haberliydi
“gökyüzünün rengi nedir?” diyordu…
Harabeydi bir şiirin içinde bulduğumda
Eksikti,
Yarımdı…

Bakışlarına uçurumlar ilişikti
Düşsen, paramparça olacağın kadar derin uçurumlar
Bir şeyim yok diyordu sorduğumda
Bir korkunun avuçlarında tir tir, “ben iyiyim” diyordu
Biliyordum değildi,
Sadece kendini kandırıyordu
Çünkü susuşu bile, deli kasırgayı andırıyordu
Evden dışarı çıkmamayı anons ediyordu hava durum spikerleri
Ağaçlar köklerinden sökülüyordu
Evlerin çatıları uçuyordu
Sarhoş dalgaların duvarlarına çarpıyordu gemiler, denizlerin yüzlerinde
Ve bütün uçak seferleri iptal oluyordu…
O sustuğunda.

Yarası çok çukur bir çiçekti o…
Yarımdı…
Diğer yarımdı!...

26.01.2019

S.U.

Serkan Uçar