Beynim üç boyutlu dünya atlası
Sanki tüm yükünü ben taşıyorum
Gelir vurur deprem derdi tasası
İlâh mıyım neden ben şaşıyorum?!

Keşke sihirli bir değneğim olsa
Değdiğim düzelse, dediğim olsa
Ne bir eksiğim ne gediğim olsa
Baktıkça halime ben şaşıyorum?!

Delilik dehanın sınır noktası
Her insanın elbet vardır hatası
Taşıyor beynimin sinir kotası
Nef’sime bir bakıp bin şaşıyorum?!

Niye geldik, amaç nedir dünyada
Binbir çile zorluk kâbus rüyâda
Kâlbim taştan olsa çatlar kayada
Her acı kederi ben yaşıyorum?!

Günahı sevabı Tanrı mı bilir
Yoksa her insanın kendi mi bilir
Vicdan sızısını nasıl dindirir
Hep aynı yarayı ben kaşıyorum?!

Her huzur akıl ve fikirle gelir
Fikir ile şükür zikir de gelir
İndimde zenginle fakiri de bir
Zenginim diyene ben şaşıyorum

Suç günah duygusu arınmak ister
Kendi kendisine yerinmek ister
Sevgi sinesinde barınmak ister
Gülü yüreğimde ben taşıyorum

Kul, köle değildir; KÜLL’ ün parçası
Her insanda yürek gönül serçesi
O gönül kendinden bilir herkesi
Tüm bedende TEK/BİR BEN yaşıyorum!

HAK deyince gökten rahmet yağıyor
O gönül gözünden şefkat sağıyor
Susuz toprak dalda yaprak kuruyor
Yaratana şükür ben yaşıyorum!

Kul acizdir cahil yapar hatayı
Hiç bilmeden aşar gider kotayı
Aktaş güneşe mi kurdun potayı
Ateşten yüreği ben taşıyorum

Şaban AKTAŞ
24.01.2019 - 11.00