0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
732
Okunma
Yüzün soluk;
Bakışlarından gözlerinden akıyor,
Nedir bu umutsuzluk...
Bedenin zayıf,
Yorgun düşmüş gibisin...
Alnlındaki çizgi derinleşmiş...
Hiçbir şeyin önemi yok;
Diye geçiriyormuş gibisin içinden...
Dünyaları koysalar önüne,
Dönüp bakacak göz yok...
Sanki içinde ki sesi duyar gibiyim;
Hiçbir şey istemem,
Bana eski ahşap geniş pencereli,
Bir köy evi verin,
Kalan ömrümü o pencerenin önünde geçirmek istiyorum der gibisin...
Belli ki tüketmişsin umutları...
Hadi kalk;
Sende umudu olanlar var,
Silkelen kendine gel,
Yenile kendini,
Güçlen eskisi gibi...
Biraz daha sabır,
Biraz daha umut biriktir...
Vakti gelince;
Güneş seni için doğacak,
Yıldızlar dizilecek,
Önünde;
Ay secde edecek...
İşte o vakit;
Sonsuzluğu kanat açmak için,
Yeniden doğacaksın.
Rüstem Bingöl (45.K)
5.0
100% (6)
