Dil de çaresiz gönül de
Bülbül ne yapsın bu halde

Bülbüle ötmek, dinleyene de ah
Gel de gir gönlüme itirazı bırak

O gönülde neler var bir bilsen
Gül ağaçlarına konup bülbülüm diye ötsen

Bu dünya yalandır kimseye kalmaz
Bülbül gülsüz, gül bülbülsüz olmaz.

Nereden esti bunlar diyorsun
Yollar çok uzak sevgilim kanat çırpıp gelmiyorsun

Aşığım sana duramıyorum
Oturmuş bir köşede, sensiz oyalanıyorum

Bir ötsen de duysam sesini
Bir nebze olsa, unutsam sensizliğimi

Sen söylemesen de sesinden sesini
Sen de uzakda ahuzar ediyorsun besbelli

Gül açar çağırır bülbülünü
Bülbül uçarak gelir kırar mı hiç gülünü

Ne haldeyim bir bilsen
Alo deyip hemen yüzüme gülsen

Çok bekledim gelmedi sesin
Diyar diyar gezdim yoktur eşin

Sana yazdıkça düşünüyorum
Düşündükçe de yazıyorum

Ne haldeyim bir bilsen
Alo desen de sevinçle gülsem

Çok duygulusun diyorsun
Bütün duygular senden

Seni böyle çok sevmişsem
Ne gelir elden

Kalpten geleni, dil söylemek zorunda
Seni seviyorum kelimesini eklemek zorunda

MUSTAFA GÖLCÜR 05.02.017