Duy beni Fahrünnisa sesim harfsiz çıkıyor
Bilirsin yorgunluğu dünya ağır bilirsin
Boynumda yağlı urgan gün geçtikçe sıkıyor
Eller imdat diyene kör ve sağır bilirsin

Vur beni Fahrünnisa gülün goncasıyla vur
Çok karmaşık bir denklem çözmek ölmek demektir
Tutup bir tel saçımdan vuslata doğru savur
Dostluk dilde söz değil yürekteki emektir

Gör beni Fahrünnisa gölgede ve güneşte
Gözlerinin süruru belki bende saklıdır
Vefadan başka nedir kalan iki kardeşte
Gerisi güne ırak güneşe yasaklıdır

Sür beni Fahrünnisa ufkun gözlerine sür
Büyüsün içimdeki masum yüzlü umutlar
Yoksa köprü altında yatan çocuklar üşür
Örter üzerlerini usul usul yağan kar

Sor beni Fahrünnisa kayıp listesinden sor
Yitirilmiş bir yanım bir de kırık canım var
Yeniden başlamak mi? Olur belki ama zor
Ruhumda bekleşiyor hâlâ binlerce karar