-Kahraman Onbaşı Koca Seyit’in Aziz Hatırasına-

Barut kokar tepeler, gökler yağdırır ölüm
Kol gezer dört bir yanda bin başlı ejder zulüm
Hazan bahçelerinde solarken gonca gülüm
Vatan için ölmeyi seçersin Koca Seyit…

Medenî denilenler medeniyeti kustu
Yalanın hareminde cümle hakikat sustu
Vatan ‘el-aman’ derken bütün kalpler meyustu
Memleket için serden geçersin Koca Seyit…

Yangın yerine döndü umut harmanlarımız
Kesildi dizimizde bütün dermanlarımız
Azrail’e verildi idam fermanlarımız
Kim demiş ki cephede naçarsın Koca Seyit?…

Çanakkale Boğazı karanlığa büründü
Yiğitler uyanınca düşman yerde süründü
Tepeden doğdu güneş, ufkun ardı göründü
Çanakkale bağında açarsın Koca Seyit…

Tarihe şerh düşüldü, kudurdu yedi düvel
Böyle insan mahşeri görülmemişti evvel
Kandan ırmaklar aktı, boğdu zalimleri sel
Düşmanı orta yerden biçersin Koca Seyit…

Gazilerin narası uyandırır milleti
Esaret yağlı urgan, kim çeker bu illeti
Kaldıramaz Türkoğlu bu kurşundan zilleti
Ölüm dolu badeyi içersin Koca Seyit…

Boyunlarını büker güller Çanakkale’de
Konuşmaktan acizdir diller Çanakkale’de
Zincirlere vurulur eller Çanakkale’de
Ecnebi hissiyattan kaçarsın Koca Seyit…

Dualar korunağın, azığındı besmele
Sen bülbülsün vatan gül; bülbül âşıktır güle
O ölümsüz mermiyle düşmanı verdin sele
Karanlıklara ışık saçarsın Koca Seyit…

Kalbindeki imanı muhabbetle yoğurdun
Hezimet döşeğinde kutlu zafer doğurdun
Zaman geldi cepheye melekleri çağırdın
Vakit gelir Cennete uçarsın Koca Seyit…

Mermiyi omuzlarken; O, zaferden emindi
Havranlı Seyit için gökten melekler indi
Sizlerin sayesinde bütün acılar dindi
Şerefinle dünyadan göçersin Koca Seyit…

M.NİHAT MALKOÇ